داستانکده

امشب شده ام مست که مستانه بگریم

بگذار شبی ، گوشه ی میخـــانه بگـــریم

زآن آمده ام مست در این میکده کامشب

بر قـهـقهه ی ســاغــر و پیــمانه بگـــریم

افسانهء دل قصهء پـــر رنــج و ملالیست

بگذار براین قصه و افســـانه بگــــریــــــم

ای عقل ، تـــو برعاشق دیـــوانه بخندی

من نیز به هـــر عاقل و فـــــرزانه بگـریم

طـــفل دل من بــاز تو را می طلبد بــــاز

بگذار بر این طفـــــل ، یتیمانه بگــریـــم

امشب زچه رو در وطن خویش غـــریبم

بگذار در این شهـــر غــــریبانه بگـــریـم

آن طایــر زیبـــــای مـــرا بال ببســــتند

شبها به پرافشــــانی پـروانه بگـــریـم

بیژن ترقی

اگر خواهی نگردی خوار ایدوست
کسی را خار و خس مشمار ایدوست

حریم و حرمت یاران نگهدار
که گردد حرمتت بسیار ایدوست

زجذر و مدّ این آشفته بازار
به همت توشه ای بردار ایدوست

زمکر نارفیقان بر حذر باش
نگردد تا که روزت تار ایدوست

مکن دل خوش براین دار سپنجی
که باشد سست و بی مقدار ایدوست

تددبُر استقامت در شداعد
نماید راه را هموار ایدوست

تو خود بردار بار خویشتن را
بدوش دیگری مگذار ایدوست

تداوم بر غرور و خودپسندی
نماید روح را بیمار ایدوست

اگر چه گل بود با خار امّا
تو بلبل باش با گل یار ایدوست

پناه و سایه بهر بینوا باش
نباشی کمتر از دیوار ایدوست

شدی بیدار اگر از خواب غفلت
«مــقدم» را نمـا بیدار ایدوست

نیمه شب آواره و بی حس و حال
در سرم سودای جامی بی زوال
پرسه ایی آغاز کردیم در خیال
دل بیاد آورد ایام وصال

برو ادامه مطلب